Depremden iki gün sonra arkadaşlarımla beraber yabancı ekiplere tercümanlık yapıp, kurtarma çalışmalarına yardım ediyorduk. Konakladığımız kampa dönmeden önce şehrin havasını içime çektiğimde teneffüs ettiğim "Ölüm" kokusunu hala burnumda ve ciğerlerimde hissediyorum. Marmara ölüm kokuyordu.Unutmadık!
Unutmayacağız!
Ve çok iyi biliyoruz deprem değil "bina öldürür"!
Yeni 17 Ağustoslar yaşanmaması dileğiyle hayatını kaybeden tüm insanlarımızı üzüntü ve saygıyla anıyoruz.
Hoş biz ne kadar unutmadık, unutmayacağız desek bile bizim milletimiz her şeyi unutur. Hiroşima bizim başımıza gelseydi bile 3 senede unuturduk emin olun. Yazık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder